Letterlijk :-) !

Zaterdag 15-03 was de lenteblot van de Negen Werelden. Er was relatief weinig aan nieuws te melden -de rekening schijnt te komen…- en dus hadden we een discussie-onderwerp rondgemaild. De titel: ‘Runes: eigen kracht of focus?’. We hebben het geweten. Zijn runes an sich al ruim voldoende voor een boeiende discussie, als je het wat breder pakt -symbolen in plaats van alleen runes- dan wordt het nog een stukje spannender, mede omdat een aantal van de asatru-gerelateerde symbolen door de (recente) geschiedenis toch een vertekende betekenis hebben gekregen. Hoewel de discussie soms lekker scherp werd gevoerd, bleef het toch ten alle tijde een uitwisseling van (soms botsende) ideeën en is het gesprek gelukkig netjes gebleven.

Na een korte pauze was er uiteraard het ritueel! De weergoden/-godinnen waren ons welgezind: het was droog en niet te koud. Etje, in wiens huis de bijeenkomst was, had van tevoren een mooi plekje buiten uitgezocht. Om het avontuurlijk te houden ging daar een barre tocht over zompige weilanden aan vooraf. Gelukkig had iedereen aan gepast schoeisel gedacht.

Het onderwerp van het ritueel had met de overgang van winter naar lente te maken, maar dan met een twist. ‘Winters zoals vroeger, zo maken ze ze niet meer’. Je zou het een oud mannetje met een pijp, zittend op een bankje ergens, zo kunnen horen zeggen. Feit is wel dat de winters -periodes van rust om nieuwe kracht op te doen- de laatste jaar minder lang duren en minder koud zijn. We hebben dus minder winter en daardoor in sommige gevallen ook minder rust en nieuwe kracht. Dit ritueel was dan ook niet bedoeld om de lente welkom te heten, maar juist om die dingen die dat nodig hadden nog wat rust te geven -een beetje extra winter, als het ware. Tekens van dingen die nog rust moesten krijgen, werden symbolisch in bed gelegd en toegedekt om nog langer te kunnen slapen.

En tijdens het ritueel -passender kan eigenlijk niet voor Ostara- konden twee hazen gezien worden die over het veld en tussen een groepje bomen rondrenden. Eieren hebben we niet gezien, maar een mooi plaatje was het wel!

Wellicht dat ook de asen en wanen vonden dat er nog wat winter(rust) mocht zijn, want prompt daarna hadden een Paasweekend met sneeuw!

Vanuit Ostara gaan we nu langzaampjes aan naar Midzomer. De eerste plannetjes zijn al aan het gisten!